Joop Nijssen

Als je rondwandelt door het Hofkwartier, loont het de moeite om af en toe ook even omhoog te kijken. Je ziet er mooie gevels, bijzondere ornamenten én een aantal prachtige torentjes. De vier mooiste heb ik voor deze krant vastgelegd. Een genot voor het oog!

Zeker nu het buitenseizoen weer is begonnen, neuriet iedere inwoner van het Hofkwartier ze zonder erbij na te denken mee: de deuntjes die ieder kwartier over ons neerdalen vanuit de toren van de Grote Kerk. Soms zijn het melodieën die je niet verwacht van een carillon: een paar jaar geleden speelde de toren ieder uur het gitaarintro van Radar Love van Golden Earring.

‘Er zijn de dingen die we kennen, en er zijn de dingen die we niet kennen, en daar tussenin zitten deuren.’ Dat was de diepere gedachte achter de naam van de rockband ‘The Doors’. Het is ook een gedachte die bij me opkomt tijdens mijn zoektocht naar het verleden van de prachtige oude poort in de Prinsestraat, tussen nummer 73A en 75.

‘Urban legends’ heten ze in het Engels. In het Nederlands stadslegenden, of, vaker gebruikt, broodjeaapverhalen: verhalen die van mond tot mond worden naverteld, maar waarvan niemand zeker weet of ze waar gebeurd zijn of niet.

Ga op een gemiddelde zaterdag- of zondagmiddag naar de Paleistuin, en je hoort minstens zoveel Frans, Engels, Spaans en Italiaans om je heen als dat er Nederlands wordt gesproken. Het Hofkwartier, evenals  de aangrenzende Zeeheldenbuurt, heeft kennelijk een duidelijke aantrekkingskracht op expats.

 

Dat het Hofkwartier het karakter heeft van een ‘dorp in de stad’ komt onder meer doordat er best wel wat gezinnen met kinderen wonen. Blijkbaar is lang niet voor iedereen de geboorte van kinderen aanleiding om te verhuizen naar een rustige buitenwijk.

Voordat we in het Hofkwartier neerstreken, woonden we onder meer een paar jaar in Rome, in het hartje van de oude binnenstad. Centro Storico heet dat op z’n Italiaans: het historisch centrum.

Abonneren op Joop Nijssen