Column

Ik heb er als hofnar natuurlijk niet veel tijd voor, maar af en toe geef ik me er gewoon aan over: dagdromen. Tussen de bedrijven door zal ik maar zeggen. In een vergeten hoekje van haar agenda. Die dagdromen zijn niet alleen voor mijzelf, al kan ik een behoorlijk endje weg fantaseren over reizen bijvoorbeeld waar ik nooit aan toe zal komen. Ik dagdroom ook wel eens voor haar.

Af en toe, vroeg in de morgen, glip ik op mijn pantoffelsokken naar buiten om wakker te worden en even mezelf te zijn in de Paleistuin. Met mijn grasmatje onder mijn arm wandel ik dan naar mijn eigen plek. Ik hou van die morgens, als het hek nog maar net open is en ik er zo goed als alleen ben. Op een enkele wandelaar na, die nog half dromend zijn hond uitlaat en geen oog voor me heeft.

We hebben ook op het Noordeinde een mooie nazomer gehad. Majesteit zit wel eens met een oranje plaid over haar schoot op haar verscholen terras van haar paleis en geniet van het strijklicht van de namiddagzon op haar koninklijke wangen.