Sfeergebied

Nu we eenmaal zo fijn Frans bezig zijn in deze krant, is het een idee om even naar buiten te lopen, het quartier in. Dat doen ze bij de Alliance Française namelijk ook graag, en met name om even langs Michel te gaan.

In tien jaar tijd heb ik mijn skyline zien worden tot wat het nu is, voorlopig althans... Maar ondanks de – uit het niets ontstane – kolossen, maling hebbend aan tieten, citruspers en vulpen blijf ik deze stad liefhebben. 

Oorlogsmachine, vrijplaats, cultureel brandpunt, handelsplaats, uitdrukking van macht en welvaart – érgens halverwege de vorige eeuw had de stad al haar tradi­tionele waarden en betekenissen verloren. Feitelijk leek er geen reden meer om die oude stad te bewaren: de economie was weggetrokken naar de stadsrand en de bewoners naar de huizen met tuintjes in de groeikernen.

Meer dan vijftig jaar geleden hoorde ik bij mijn Haagse oom Jacques muziek die ik nooit eerder had gehoord. Cantates van Bach, middeleeuwse liederen en Indiase raga’s, op langspeelplaten die hij had gekocht in de Oude Molstraat of de Molenstraat. Dat weet ik niet meer, maar wel dat hij me trots vertelde dat daar de enige winkel in Nederland zat die dat soort muziek verkocht.

‘Wie was toch die Juffrouw Ida?’ Die vraag hoor je soms wel twee keer per dag, in het stille straatje. Groepjes gildewandelaars krijgen verschillende verklaringen: van klopje of kloppertje – het begijntje dat het begin van de dienst in de schuilkerk kwam aankondigen – tot zelfs een lichtekooi aan toe.

Wanneer je wat vaker slentert door het Hofkwartier, vallen je de verschillen tussen de straatjes beter op. Het drukst zijn natuurlijk de winkelstraten, dus de paar stillere woonstraten haal je er zo uit. De Oude Molstraat wordt doorsneden door de drukke Papestraat/Nobelstraat en heeft in het midden de Willibrorduskapel, het Willibrordushuis en daartegenover de voormalige kweekschool.

In het afgelopen lentenummer van het Hofkwartier schreef Joop Nijssen over de tijd dat hij met zijn gezin in het hartje van de oude binnenstad van Rome woonde. Die Romaanse sfeer heeft hij teruggevonden in het Hofkwartier. Zelf reis ik iedere week met de Beneluxtrein op en neer naar Brussel, om vervolgens neer te strijken in de Kandelarenstraat.

Dat het Hofkwartier het karakter heeft van een ‘dorp in de stad’ komt onder meer doordat er best wel wat gezinnen met kinderen wonen. Blijkbaar is lang niet voor iedereen de geboorte van kinderen aanleiding om te verhuizen naar een rustige buitenwijk.

Voordat we in het Hofkwartier neerstreken, woonden we onder meer een paar jaar in Rome, in het hartje van de oude binnenstad. Centro Storico heet dat op z’n Italiaans: het historisch centrum.

Het Korzo theater beleeft dit jaar alweer de tweede lente in haar nieuwe gebouw aan de Prinsestraat.

Pagina's

Abonneren op Sfeergebied