het Hofkwartier

Prinsestraat

Berlage en de Alliance Française

Het Berlagepand aan het Kerkplein, waarover u elders in deze krant leest, was maar liefst zeven jaar lang verlaten. Donker en leeg stond het gebouw te wachten op nieuwe bewoners, terwijl de zon onbarmhartig scheen, regen de muren geselde en sneeuw zijn vensters voor een deel verstopte. Tot er zich begin 2014 een huurder aandiende. Wat heet: drie huurders!

Klem

Berlage aan de Driehoekjes

Als er in ons Hofkwartier één gebouw is van een voorbij tijdsbeeld, dan is dat misschien wel het gebouw van Berlage aan de Driehoekjes. Gelegen tegenover het oude stadhuis en de Grote Kerk, is het op het eerste gezicht een ouderwets, groot kantoorgebouw. Het is echter behendig ontworpen rondom een schitterend trappenhuis en lichthof.

Might - De driedimensionale verrassing van CaDance Festival in de maak

Een dansvoorstelling, maar dan anders: als publiek zit je niet in de theaterstoel op een veilige afstand te kijken. Je staat dicht bij de dansers, mag rondlopen en ziet vanuit verschillende perspectieven wat zich afspeelt. Voor de gelauwerde en van oorsprong Franse danseres Aurélie Cayla, die jarenlang creaties danste van Nederlands bekendste choreograaf Jiří Kylián, is het een uitdaging.

Het Van Prinse-duo Horas & Wanda

Al vanaf het allereerste uur dat Horas en Wanda in de lente van 2011 de deuren openden van hun kleine witte brasserie aan het einde van de Prinsestraat, fietst Horas op zijn regenboogfietsje door het Hofkwartier. En vanaf de eerste dag staan er natuurlijk overal kookboeken. En straks is er als het gaat lukken het gedroomde terras aan de bomengracht aan de overkant.

Plastic Junkies

Op de morgen in oktober dat ik hem voor het eerst ontmoet, zit Antonin Comestaz in de hoek van de hal van Korzo. Een aardige slanke danser van 34 jaar. Hij is in 1980 in het hart van Parijs voor ballet geboren. Hij vertelt dat hij als jongen, wonend tegenover een kleine dansschool, al op zijn tenen door de ramen naar binnen gluurde en ze zag dansen.

Een bijzondere brillenzaak in het leukste dorp van Den Haag

‘Het is wel heel verrassend hè,’ hoor ik een voorbijganger zeggen halverwege de Prinsestraat. Ik kijk waar hij naar kijkt en het blijkt de etalage van Eye-D te zijn op nummer 69. Ik ben het geheel met de man eens. Dit moet wel een heel bijzondere brillenzaak zijn. Iemand die met zo veel smaak en fantasie zijn klanten binnenlokt, heeft vast ook mooie producten.

Onder de vleugels van witte raven

In het voorjaar van 1984 werd Corso Korso en werd op de restanten van wat ooit een bioscoop was een nieuw theater in de Prinsestraat geopend. Het lag nog redelijk verscholen en iedereen moest er aan wennen: ballet in het Hofkwartier. Een nieuw centrum voor eigentijdse dans om de hoek. Leo Spreksel weet er alles van.

Het geheim van Rutger

In het pand naast Korzo in de Prinsestraat is een nieuw restaurant geopend. Na de verhuizing van restaurant Max naar Amsterdam heeft Rutger van Loon hier zijn droom waargemaakt. Mijn tafeldame en ik besloten Floc met eigen tong te gaan ervaren.

Wat schuilt er achter deze poort?

‘Er zijn de dingen die we kennen, en er zijn de dingen die we niet kennen, en daar tussenin zitten deuren.’ Dat was de diepere gedachte achter de naam van de rockband ‘The Doors’. Het is ook een gedachte die bij me opkomt tijdens mijn zoektocht naar het verleden van de prachtige oude poort in de Prinsestraat, tussen nummer 73A en 75.

Pagina's