Onder de vleugels van witte raven
Onder de vleugels van witte raven
In het voorjaar van 1984 werd Corso Korso en werd op de restanten van wat ooit een bioscoop was een nieuw theater in de Prinsestraat geopend. Het lag nog redelijk verscholen en iedereen moest er aan wennen: ballet in het Hofkwartier. Een nieuw centrum voor eigentijdse dans om de hoek. Leo Spreksel weet er alles van. Hij was er al als jonge danser bij, toen de eerste passen werden gezet en de beschikbare ruimte al snel vleugels kreeg door enthousiaste choreografen en jonge talenten. Er was beweging op de vloer. Buiten was het nog niet zichtbaar, maar binnen kwam de bloei.
Spiegelen
Dertig jaar later herinnert Leo Spreksel zich die eerste tijd nog precies: ‘Balletdansers in de straat, dat was op z'n zachtst gezegd ongewoon. Dat wisten wij ook. Hoe krijgen we hier bewoners op de stoep en naar binnen? En hoe helpen we mee aan de inhaalslag die toen nodig was? Ook ik zag dat de buurt door de verwaarloosde plekken achterop was geraakt. Er is inmiddels veel veranderd, langzaam maar zeker, ook in de Prinsestraat. Ik heb het gevoel dat we ons wat dat betreft aan elkaar spiegelen. Ik zie het met eigen ogen om me heen. Alsof het Hofkwartier is opgelicht, levendiger wordt, steeds meer laat zien dat het – ook historisch – een bijzonder stadsdeel is.’
Metamorfose
‘Korzo heeft dezelfde metamorfose meegemaakt. Ook met horten en stoten, maar er was en is nog steeds een wereld te winnen. Vergelijk je toen met nu, dan is het bijna onherkenbaar. Het nieuwe gebouw, van buiten naar binnen uitnodigend en zonderdrempels. En binnen permanent in actie om te blijven wat we geworden zijn: een open internationaal danscentrum, een broedplaats voor aanstormend talent, groot geworden op de kleine schaal, met festivals als CaDance en met reflexen in zeg maar de Korzo’s over de hele wereld. Inmiddels hebben we vertrouwde en stimulerende verbindingen met grote gezelschappen. Om te beginnen natuurlijk de hechte samenwerking met het Nederlands Danstheater. Muziek en toneel hebben zich autonoom in onze programma’s gevoegd.’
Groot hart
‘En niet in de laatste maar op de allereerste plaats natuurlijk het publiek. Daar gaat het om. En dat weet ons gelukkig steeds meer te vinden. We zijn al lang geen vreemde vogels meer in het Hofkwartier. We zijn een nest voor de witte raven. We merken dat we een danshuis zijn waar overal op de wereld behoefte aan is. We dansen ons door de crisis en dreigende bezuinigingen heen en hebben samen met het publiek in 2013 een topjaar gehad. Dus Korzo blijft in 2014. Wij zijn een klein eigenwijs forum naast dat grote Spuiforum dat op de plek van het ook voor mij onmisbare Lucent Theater zou moeten verrijzen. Het grote hart van de dans en de muziek mogen we in ieder geval niet uit de stad verliezen. Daar moet je in alle opzichten voor waken.’
‘Wij laten in Korzo zien hoe belangrijk dat hart is en vieren dat in mei met een eerbetoon aan Jiri Kylian. Dit doen we in een rondedans die uitkomt bij Samir Calixto, een van onze excellente Braziliaans/Nederlandse jonge choreografen. Het zijn hoogtepunten in ons 30-jarig jubileum Proud to be 30!’