Cadansend door het kwartier
Cadansend door het kwartier
Smachtend naar het voorjaar zit ik in maart achter de gerania. Die op de foto hebben nu het loodje gelegd, zo’n pak sneeuw konden ze niet meer aan. Ik had hun verscheiden al in krant nr. 5 aangekondigd.
Gebeurt er verder nog iets, daar in het ‘oudemensen- leven’? Dat hoor ik u denken. Ik kan u melden dat er wel degelijk een en ander passeert. Zo hebben mijn dame en ik in februari ons onderkomen op een koude avondverlaten om in ons kwartier de Cadance-dans en -wandeling mee te maken. Op vier locaties bezochten we vijf verschillende optredens! Wat een belevenis!
Nu wonen wij al een aantal jaren in deze buurt, maar op deze avond kwamen wij toch weer op plaatsen die wij nog niet kenden. Voor het gemak van de avond was de Toussaintkade ook eventjes ingelijfd bij het Hofkwartier. Daar heeft, zo vlak bij de Elandstraat, tot in het begin van de negentiger jaren een broodfabriek gefunctioneerd. De schoorsteen staat er nog, dat kunt u controleren door zelf door de poort een blik naar binnen te werpen. De vroegere fabrieksruimten zijn nu in gebruik bij diverse kunstenaars en deze avond dus in gebruik om een kleine dansvoorstelling te geven.
Niet verrassend was een bezoek aan de kerken in de Juf. Idastraat en de Oranjestraat, immers, die kennen wij. Wel verrassend was een bezoek aan sociëteit Nobel. Wat een prachtige ruimtes. En natuurlijk: wat een prachtige voorstellingen.
Op deze manier leeft het kwartier weer eens, op een heel andere manier. Wij zien uit naar het volgende Cadance-evenement. Dan ben je als Hofkwartierbewoner toch zeer trots op het Korzotheater en alle activiteiten aldaar. En zo’n wandeling helpt natuurlijk heel goed om ons kwartier ‘op de kaart te zetten’, of, in de taal van vroeger: ‘meer bekendheid te geven’. Maar waarom werd deze gelegenheid niet aangegrepen om alle deelnemers een ‘goody-bag’ mee te geven met daarin deze krant en allerlei andere hofkwartierse leukigheidjes? Dat lijkt mij niet zo heel erg moeilijk te organiseren.
Overigens hadden wij deze maand ons warme huisje ook eens verlaten om een dagje in onze hoofdstad door te brengen. Wij voelen ons daar ook zeer thuis. Maar daar zie je ook duidelijk de keerzijde van de grotere bekendheid. Het is daar op sommige plekken wel erg druk (eufemistisch uitgedrukt). Zo druk willen wij het hier niet hebben, maar waar ligt de grens? En, als wij het te druk vinden worden, kunnen wij daar iets aan doen?
Misschien iets om over na te denken als wij straks in het lentezonnetje achter de nieuwe gerania van 2013 zitten.