het Hofkwartier nr 6 winter 2012 > De Torenstraat van hier naar nergens

De Torenstraat van hier naar nergens

De Torenstraat van hier naar nergens

gastjournalist

Een merkwaardige straat van hier naar nergens. Aan het begin kun je het eind niet zien en omgekeerd ook niet. Door de ondefinieerbare kromming lijkt er geen einde aan te ­komen. Je weet ook niet precies waar hij begint. Bij de Jan Hendrikstraat gaat het nog wel maar bij de Veenkade weet je nooit wanneer die nou precies in de Bilderdijkstraat overgaat.

Florencia natuurlijk, maar ook muziekhandel Servaas. De Werkman – waar ik mijn eerste blauwe overall kocht – en niet te vergeten de Torengarage. Jaren geleden had het dagblad Trouw – op zeker de beste krant van Nederland – in het toen nog bestaande Haagse katern de rubriek Mooi en lelijk. Bekende Hagenaars mochten zich uitspreken over wat zij het mooiste of lelijkste gebouw van Den Haag vonden. Burgemeester Schols mocht het spits afbijten en koos voor de Torengarage als lelijkste  gebouw van Nederland. Een storm van protest van het architectengilde was het gevolg.

Want de garage in de Torenstraat was toevallig wel de eerste in zijn soort met zijn karakteristieke ellipsvormige hellingbanen met verscheidene etages boven elkaar. Ontworpen in 1928 door de architect Jan Greve. Aan het begin van de jaren negentig werd het grand café op de begane grond van de garage nog naar hem vernoemd. Burgemeester Schols had toch al niet zo’n gelukkige hand want bij de opening van het casino op Scheveningen wierp hij het eerste rouletteballetje feilloos in het vakje 13 zwart. Maar dat is een ander verhaal.

Florencia dan. Mijn broer was gek op ijs en fietste vaak aan het begin van de avond naar Florencia en haalde een literbeker ijs die hij dan stiekem op zijn kamertje onder de dekens opat. Onder zijn bed lag het bezaaid met lege bekers. Dramatisch is natuurlijk het verhaal dat de oude Italiaanse oprichter van Florencia zelf door verwurging om het leven is gekomen toen zijn das door een draaiende ijsmachine werd gegrepen. Een ontmoetingsplaats voor velen: van de snelle zakenman tot de dakloze zwerver die er zijn eerste kopje koffie nuttigt. 

De Torenstraat blijft een eigenwijze straat. Omdat het een straat op zichzelf is met weinig aansluiting op de vele zijstraatjes waar direct een andere sfeer heerst. Het is de scheiding tussen de binnenstad enerzijds en Kortenbosch anderzijds. Het lijkt wel of de Torenstraat niet weet waar hij bij wil horen.

Beste Torenstraat, we willen je niet kwijt. Je hoort bij het Hofkwartier als water bij een goede wijn. Laat je van je beste kant zien en blijf maar lekker eigenwijs. De straat die de Haagse toren kan huisvesten, mag tenslotte best een beetje anders zijn.