Pieterstraat, Hofkwartier, Den Haag, Zuid-Holland, Nederland, Europa, wereld, heelal!
Pieterstraat, Hofkwartier, Den Haag, Zuid-Holland, Nederland, Europa, wereld, heelal!
Herkent u dit rijtje nog? En ziet u het nu bij uw kinderen of kleinkinderen weer terug? Grappig elke keer om mee te maken, kinderen voor wie de wereld elke keer een stapje groter wordt. En eigenlijk geldt dat natuurlijk voor de volwassenen ook, als je wilt, kun je elke dag weer wat bijleren, elke dag kan de wereld voor jou toch weer een stukje groter worden.
Of ben je iemand die de wereld wel in de hand heeft? Die het overzicht over alles heeft en in wiens handen de wereld dan ook heel klein en heel veilig is. Of voel je je meer een Atlas, die de hele wereld op zijn schouders torst en daarmee ook alle leed van de wereld.
Het zijn zo maar wat bespiegelingen, ieder mens is anders en ieders geschiedenis in dit ondermaanse is anders. Door welke oorzaak dan ook heeft de ene persoon veel meer leed te torsen dan een ander; het ongeluk en het leed is uitermate ongelijk verdeeld over de mensheid. Waarbij het mij altijd opvalt dat wij goed in staat zijn 'ongeluk' te beschrijven: ontslag, verbroken relatie, gigageldgebrek, voor alle examens gezakt, de finale verloren etc, etc; er zijn ontzettend veel manieren om oprecht ongelukkig te zijn. Daarbij laat ik overlijden hier buiten beschouwing.
Maar, 'geluk', dat is veel lastiger te omschrijven. Net zoals 'vrede' meestal omschreven wordt als de toestand waarin er geen oorlog is, zo zou je geluk kunnen omschrijven als de toestand waarbij er geen ongeluk is. Misschien een minimalistische omschrijving, maar toch denk ik dat wij op die manier aardig in de buurt van 'geluk' komen.
Is dat geluk ergens op de wereld te vinden? Kun je in het register van de BOS-atlas gewoon bij de 'G' zoeken en dan vind je het wel? Nee, zo werkt dat niet! Heb je dan geluk als je de wereld in je hand houdt? Ben je ongelukkig als je de hele wereld torst?
Het antwoord zit als altijd voor het grootste deel in jezelf verborgen; omgeving en omstandigheden kunnen wel helpen. Wat mij altijd weer helpt als ik denk van 'bah..' is dat ik een ommetje door de buurt loop. Ik zie straatkrantverkopers, bewoners van Huize Tichelaar, soms mensen met een accordeon, soms zelfs mensen die ik vroeger niet zag: personen die letterlijk hun hand ophouden.
En dan kan ik niet het leed van de hele wereld op mij nemen, ook ik heb de wereld niet in mijn hand, maar ik heb het geluk dat ik in een leuke buurt woon, een dak boven mijn hoofd heb, een fijne relatie en elke dag te eten en te drinken. Dat zijn kostbare zaken hier in het Hofkwartier, dat stukje Den Haag in Zuid-Holland, deel van Nederland, Europa en de wereld.
