In het algemeen gesproken, valt het mee. In ieder geval niet tegen. Zeker deze ‘winter’: de gerania vroren niet dood. Een onzer gerania bloeide zelfs spontaan in februari. Bijzonder! Voor die dingen moet je wel oog hebben. Maar dat is nu juist niet zo moeilijk als je toch de hele dag achter die gerania naar buiten zit te koekeloeren.

’s Avonds als het donker is, en in de winter is dat nogal vroeg op de dag, doe je natuurlijk ook nog wel andere dingen dan naar bloeiende gerania kijken. Dan kijk ik wel eens naar de tv. Daar schijn ik vijftig of honderd verschillende zenders te kunnen bekijken. Heel mooi, maar uit mijn keuze voor gerania blijkt al dat ik niet zo van nieuwigheden houd, dus veel meer dan drie of vier zenders hoeft voor mij niet echt. Waar moet ik de tijd vandaan halen om dat ook nog allemaal te kunnen zien? Dus via de tv* houd ik mij op de hoogte van het wereldgebeuren. En dan word ik een beetje heel droef. Dat zal ik u uitleggen.

In de tijd dat ik de lagere school bezocht, kwam de geschiedenis op mij over als een lange worsteling van de mensheid in het algemeen en het Nederlandse volk in het bijzonder. Een worsteling die uiteindelijk resulteerde in een bijna paradijselijke toestand. Dit nadat wij achtereenvolgens de Spanjaarden, de Engelsen, de Fransen en de Duitsers verslagen hadden. Nou, dat was een bijzonder mooie prestatie van onszelf!

Er was alleen iets naars in de buitenwereld. Dat waren die rabiate rode Russen. Gelukkig hadden wij ze in Korea een bloedig lesje geleerd, maar konden we de Hongaarse opstandelingen helaas niet steunen en de bouw van een afgrijselijke muur in Berlijn niet verhinderen. Voor de rest ging het nog steeds goed met ons.