En dan nu een leuk onderwerp: handhaving. Waarom leuk? Omdat over handhaving altijd en met iedereen discussie mogelijk is. Wat voor de een niet streng genoeg is, is voor de ander onacceptabel. En het leuke is: vaak hebben ze dan allebei eigenlijk wel een beetje gelijk.

De gemeente Den Haag en de politie proberen op allerlei manieren de orde in de binnenstad, dus ook in het Hofkwartier te handhaven. En dat is nog niet zo gemakkelijk want er zitten vreselijk veel aspecten aan dat handhavingsbeleid. Laat ik voorop stellen dat de burgemeester verantwoordelijk is voor het handhavingsbeleid. Vervolgens heeft iedereen, wethouders, fietsers, kroeglopers, winkelend publiek, zwervers, taxichauffeurs, automobilisten, boeren, burgers en buitenlui met die handhaving te maken. Met deze laatste zin geef ik gelijk al de kern van het probleem weer: als je het over handhaving hebt, spreek je altijd over botsende belangen.

Neem een broodjeszaak, die pas klandizie krijgt als de kroegen gaan sluiten. De klanten gaan op huis aan en hebben wel een beetje trek gekregen. De broodjeszaak overtreedt de wet op de sluitingstijd maar verdient goed en de klanten hebben toch nog wat kunnen eten. Iedereen gelukkig, zou je zeggen. Maar wat doen we dan met de slapende buurtbewoner die tegenover de broodjeszaak woont en wreed in zijn slaap wordt verstoord door de luid pratende klanten? En wat te doen met de snackbar om de hoek die ook wel langer open wil blijven maar zich netjes aan de sluitingstijden houdt? Met dit eenvoudige voorbeeld zien we al dat we met botsende belangen hebben te maken: oneerlijke concurrentie, economische belangen, rust in je woonomgeving, hongerige klanten en de gemeente die bijna een onmogelijk salomonsoordeel moet vellen.

U kunt zich zelf ook wel een paar probleempjes indenken. Wat te denken van de her en der verspreide geparkeerde fietsen, de straatmuzikanten die met beperkt repertoire zeven uur achtereen onder je slaapkamerraam zitten te spelen, krantenver­kopers die zich hinderlijk aan het winkelende publiek opdringen, verslaafden die lopen te bedelen en ga zo maar door. Zo beschouwd is het een wonder dat de Haagse binnenstad niet in een permanente staat van beleg verkeert.

Dus eigenlijk gaat het eigenlijk wel goed met dat handhavingsbeleid. De gemeente Den Haag probeert in haar beleid zo min mogelijk regels te stellen en zo veel mogelijk vergunningen af te schaffen. Den Haag probeert echt kampioen te zijn in het terugdringen van onnodige regelgeving en daarmee gepaard gaande administratieve lastendruk. Maar er zijn wel spelregels die iedereen geacht wordt te kennen. Worden die overtreden, dan wordt er ook streng gehandhaafd. Dit beleid gaat uit van een hoge mate van eigen verantwoordelijkheid en redelijkheid.

Zelf ben ik van de school dat ‘iedereen een beetje inschikkelijk met de ander rekening dient te houden’. Gewoon in redelijkheid. Dan is het voor iedereen, ook en juist in het Hofkwartier, zeer prettig toeven!