Kerkelijke én wereldlijke overheden gebruiken luid- klokken al eeuwenlang als signaalmiddel. Uurwerken met een klok en een wijzer gaven de tijd aan. In de Nederlanden ontstond de gewoonte de klokslagen te laten voorafgaan door een korte melodie op een aantal klokjes. Op den duur werden deze bovendien via een klavier op vastgestelde tijden bespeeld door een beroepsmusicus.

Ook het dorpje Die Haghe groeide onder invloed van het grafelijk hof in deze ontwikkelingen mee. Vanuit de Haagse Toren en de Raadhuistoren klonk de werk-, markt- of begrafenis­klok. Of ze luidden bij onraad en afkondigingen. De Haagse Toren bezit al eeuwenlang een uurwerk met klokjes voor de tijdsaanduiding. Daarop werd bovendien op de marktdagen maandag en vrijdag een uur gespeeld. Later ook op woensdag. Dat is nog steeds zo.

Het gebruik van de luidklokken in de beide torens was de afgelopen decennia weggevallen – het luidmechaniek vastgeroest. Vliegtuigen moeten vliegen, auto’s moeten rijden, klokken moeten klinken. De Dienst Cultuur besloot daarom tot hergebruik van de vijf luidklokken in het Oude Raadhuis en de Haagse Toren. Een archiefstuk uit 1584 noemt het drie keer daags luiden van de werkklok. Dit aantal wordt thans verdeeld over beide torens, aangevuld met luiden op oudejaarsnacht, Koninginnedag, dodenherdenking en Bevrijdingsdag.