Domweg gelukkig in de Pieterstraat
Domweg gelukkig in de Pieterstraat
Vijf jaar geleden kwam ik in de Pieterstraat terecht, in een flat, tegenwoordig heet dat appartement. Mijn vriendin, met wie ik toen al meer dan dertien jaar 'latte', woonde in het Bezuidenhout.
Ik wilde, na elders gewoond en gewerkt te hebben, wel weer terug naar Den Haag en de fysieke afstand tot haar appartement verkleinen. Als je 65 wordt en nog gezond bent, kun je zo’n besluit nemen. Bij haar intrekken was geen optie, zij werkte nog en de ruimte was beperkt.
Ik ben opgegroeid in de Vogelwijk. Ik kwam niet vaak buiten de wijk. Ik herinner me nog wel de sinterklaasetalages van de Bijenkorf en de fietstochtjes naar de Openbare Bibliotheek. Mijn school, de Dalton-HBS, lag ook al niet ver van huis.
Een stil, onderhuids verlangen naar het stadse heb ik altijd gehouden. En zo ging ik terug, ik ging zoeken in Den Haag en vond de Pieterstraat. Een voor mij onbekende straat, ik had hoogstens van een restaurant met dezelfde naam gehoord.
En nu, nu wil ik nooit meer weg. Wat een kwartier, wat een mensen. Een heerlijke mix van oud en jong, alto en soms een beetje aso. En alles bij de hand. Je kunt lopend je boodschappen doen. De kroegen zijn er voor het uitzoeken en er zijn talrijke restaurants.
Mensen van buiten stellen me altijd dezelfde vragen: of je je auto wel kwijt kunt, en: of het er wel veilig is. Beide vragen kunnen volmondig bevestigend worden beantwoord. Ik voel mij in stille buitenwijken of Vinex-locaties ’s avonds, als iedereen binnen zit, veel meer gespannen dan wanneer ik in het donker door de Prinsestraat vol mensen naar huis loop.
En er is, heel dichtbij, nog zoveel meer te beleven: de schouwburg, Diligentia, de Philipszaal, het Lucenttheater en het Filmhuis liggen allemaal om de hoek. Plenst het van de regen? Dan neem je de tram op de Kneuterdijk.
Ik bemoei me met genoegen met alles wat er gebeurt in het kwartier. Ik wil het graag zo houden. Niet dat er nooit iets mag veranderen, natuurlijk niet. Maar wat moet blijven en waar wij dus allemaal ons uiterste best voor moeten doen; is de ontspannen sfeer in het kwartier. Kijk, en dat spreekt ook mijn vriendin aan, die dus sinds april bij mij woont. Eens te meer een reden om hier nooit meer weg te gaan.