het Hofkwartier nr 2 winter 2011 > 'Het gaat over het geluk van een goed geheugen'

'Het gaat over het geluk van een goed geheugen'

Jan Paul Bresser over zijn debuutbundel 'Het verdriet van Eline'

'Het gaat over het geluk van een goed geheugen'

Na een lange levensloop keerde journalist Jan Paul Bresser (1941), geboren en getogen in Wassenaar, 13 jaar geleden terug naar Den Haag. Terug naar de stad en de zee waar hij zo’n groot deel van zijn jeugd doorbracht. Hij vestigde zich met zijn vrouw Ineke in de Molenstraat en publiceerde onlangs zijn eerste verhalenbundel: Het verdriet van Eline. Een ode aan het leven, aan Den Haag en aan de verbeelding.

Zeventien ontroerende verhalen die zich voor een groot deel afspelen in de bekende straten van het Hofkwartier. Jan Paul Bresser plaatst ze ‘tussen het koningshuis, de politiek, de Grote Kerk en – ik noem het altijd de eerste ijsfabriek – Florencia’.

De personages zijn met elkaar verbonden door de straten waar zij wonen: de Papestraat, de Juffrouw Idastraat, de Molenstraat en de Prinsestraat. En de rode draad door de verhalen heen is het ouder worden. ‘Hoe gaan oudere mensen om met het jachtige leven, met deze steeds veranderende tijd, met hun gebreken, hun zorgen, hun eenzaamheid, hun familie?’

Maar er speelt meer in zijn verhalen: Het ­citaat voorin het boek heeft Jan Paul niet voor niets van Dickens: ‘It was the best of times, it was the worst of times’, uit ‘A tale of two ­cities’. ‘We leven in een stad van zand en veen, eigenlijk dus in twee steden. Den Haag is de stad van de bestuurlijke en culturele elite, van Constantijn Huygens en Spinoza, van de gegoede burgerij. Maar Den Haag is ook een stad waar vluchtelingen uit alle windstreken altijd hebben gewoond, gastarbeiders werk zochten en asielzoekers onderdak. Het Hofkwartier alleen al is met al zijn nationaliteiten en culturen een kleine wereld in de stad.’

‘Het aantrekkelijke van een lopend vuurtje is het aanwakkeren van de verbeelding,’ schrijft Jan Paul in het titelverhaal. De kracht van ­verbeelding is een ander thema in Het verdriet van Eline. De personages vinden houvast aan poëzie, aan dichters als Leo Vroman, M. Vasalis en Leopold, aan muziek van Bach tot Queen, aan theater. ‘Dat weet ik ook van oude mensen om mij heen. Met een rijke ­fantasie kun je beter tegen de vaak jachtige realiteit van vandaag. Samen natuurlijk met een heldere herinnering en een goed geheugen. Zonder dat gaat het vaak moeilijk.’

Het is ook een blijvende stimulans in zijn ­eigen leven, vertelt Jan Paul. ‘Aan de hand van verbeelding kom je altijd verder, blijf je helder en creatief: poëzie, verhalen, theater, film, beeldende kunst, het zijn mijn muzen, mijn gidsen’, zegt hij. Daarom is hij al bijna een halve eeuw journalist, theatercriticus en columnist. ‘Lezen, kijken en schrijven zijn drie kleine motoren in mijn leven.’

En nu is er dan het boek. Zeventien zelfstandige verhalen uit het Hofkwartier die met ­elkaar een mozaïek vormen. Als een metafoor voor het leven in een stad, waarin losse steentjes samen een groter geheel vormen. Jan Paul Bresser geeft die steentjes een eigen kleur, een eigen leven. En daarbinnen verspreidt het verhaal van Eline zich als een lopend vuurtje.


Het verdriet van Eline - € 19,95
ISBN 978 90 414 184 3
Uitgeverij Anthos|Amsterdam

'Een mozaïek van levensverhalen van oudere mensen uit het Hofkwartier'